Interview: Herstel van de (verloren) kunst van fatsoen, David Fairman
11 februari 2019
David Fairman is directeur van het Consensus Building Institute in Boston/Cambridge, onze Amerikaanse partner. In een recent interview in de New York Times geeft hij zijn visie op een aantal ontwikkelingen in het Amerikaanse publieke debat. Onder de titel ‘Herstel van de (verloren) kunst van fatsoen’ zegt David dat je in de toenemende polarisatie in het publieke debat behoorlijk moedig moet zijn om in je eigen groep te zeggen dat je het standpunt van de andere partij wel begrijpt.
Groepsdwang leidt eerder tot verbreding dan tot overbrugging van verschillen. Politici hebben behoefte aan veel retoriek om hun verkiezing te winnen. Als dat te lang duurt (zoals nu op nationaal niveau in de VS), zal ook het electoraat zich daar naar richten: men is uitgesproken Republikein of Democraat, of men haakt af. En dat ondermijnt in toenemende mate de democratische legitimering van wat er in Washington gebeurt.
David Fairman breekt een lans voor dialoog tussen vertegenwoordigers van tegengestelde belangen. Aan de hand van enkele voorbeelden schetst hij het belang van verdieping in elkaars achtergronden, vaak onder leiding van een onafhankelijk derde om de zuiverheid van het proces te bewaken. Niet vasthouden aan percepties van de ander, maar hongerig zijn naar de achtergronden en belangen van de ander om verschillen van opvatting te begrijpen en te zien hoe deze overbrugd kunnen worden. “Formuleer een constructieve vraag aan de ander.”, aldus David. Dus niet “Vind je ook niet dat dit verkeerd is gegaan?”, maar “Wat denk je dat we kunnen leren van de wijze waarop het is gegaan?”. Om daarna niet alsnog onze eigen mening te poneren, maar door te vragen op het antwoord van de ander: “Dat is interessant, vertel me nog eens wat meer hierover” Ga een tandje dieper en blijf nieuwsgierig… Met die boodschap kunnen we als omgevingsmanagers nog een hoop bereiken in onze eigen opgaven.
Het gehele artikel (in het Engels) leest u hier.
Groepsdwang leidt eerder tot verbreding dan tot overbrugging van verschillen. Politici hebben behoefte aan veel retoriek om hun verkiezing te winnen. Als dat te lang duurt (zoals nu op nationaal niveau in de VS), zal ook het electoraat zich daar naar richten: men is uitgesproken Republikein of Democraat, of men haakt af. En dat ondermijnt in toenemende mate de democratische legitimering van wat er in Washington gebeurt.
David Fairman breekt een lans voor dialoog tussen vertegenwoordigers van tegengestelde belangen. Aan de hand van enkele voorbeelden schetst hij het belang van verdieping in elkaars achtergronden, vaak onder leiding van een onafhankelijk derde om de zuiverheid van het proces te bewaken. Niet vasthouden aan percepties van de ander, maar hongerig zijn naar de achtergronden en belangen van de ander om verschillen van opvatting te begrijpen en te zien hoe deze overbrugd kunnen worden. “Formuleer een constructieve vraag aan de ander.”, aldus David. Dus niet “Vind je ook niet dat dit verkeerd is gegaan?”, maar “Wat denk je dat we kunnen leren van de wijze waarop het is gegaan?”. Om daarna niet alsnog onze eigen mening te poneren, maar door te vragen op het antwoord van de ander: “Dat is interessant, vertel me nog eens wat meer hierover” Ga een tandje dieper en blijf nieuwsgierig… Met die boodschap kunnen we als omgevingsmanagers nog een hoop bereiken in onze eigen opgaven.
Het gehele artikel (in het Engels) leest u hier.